Sedat Yılmaz *
Annesini mi kaybetmiş, yolunu mu şaşırmış, familyasından dışlanmış işlediği bir günahtan kaynaklı mahalleden mi kovulmuş yoksa kasırgayı andıran şiddetli rüzgarın amansızlığına mı denk geldi bilinmez lakin avlumuza bir uğur böceği düştü. Atik, süratli ve parlaklığı genç olduğunu gösteriyordu. Koyu kırmızı kanatlarında yedi siyah benek ve altı beyaz noktası vardı. Aslında avlumuz küçük, cılız, çelimsiz, bakımsız emekçi kılıklı çok sayıda faklı tipten bir hayvanat bahçesini andırıyor. Böcekleri, sinekleri, karıncaları, kelebekler, sürüngenler ve ismini bilmediğim sayısız minik minik hayvanlar. Ortalık bir koşuşturmaca, bir hareketlilik sormayın. Hepsinin ivedisi var lakin hiçbiri “yerli ve milli” mimariyle inşa edilmiş yüksek duvarları aşamıyor.
Dikkatimi çekti, hiçbiri yemek peşinde değil. Bıraktığım ekmek kırıntılarına dönüp bakan olmadı. Sürekli bir çıkış, bir özgürlük arayışındalar. Tahminen de “Burası neresi, biz buraya nasıl düştük, kim-niye attı bizi buraya?” üzere sorular soruyorlardır. Ancak hiçbiri “Kurtuluş yok tek başına, ya daima bir arada ya hiç birimiz” demiyor. Bu kolay cümle bu kurtuluş ideolojisi bir türlü bu küçük hayvanların gündemine gelmiyor. Tek tek izliyorum, ortalarında hiçbir irtibat yok. Güya birer düşman üzere göz göze gelmemek için yollarını değiştiriyorlar. Hepsi gün uzunluğu o avlunun içinde dolanıyor ta ki şiddetli bir yağmur gelene kadar. Dolandıkları ve aşamadıkları yerin metrelerce yükseklikte insanın insanı cezalandırmak için yaptığı bir zindan olduğunu nereden bilecekler.
Üstelik bu miniklere öncülük edecek bir domuz da yok. Yalnız, güçsüz, topraksız ve müdafaasız bu miniklerin sonunu düşünmek, acı verici. Düştükleri yerde ne bir yuva ne bir sığınaklı ayak ne de bir avuç toprak var. Bir yandan çıkış bir yandan fil insanların ayakları altında ezilmemek için beyhude arayışa yenik düşüyor kimileri. Neyse Uğur böceğine döneyim. Çocukluğumda annemin bu hayvana dair öğüdü geldi aklıma. Sakın öldürme dedi. Zira uğur böceği baht getirirdi. Eline aldığında uçtuğu vakit bahtın açık kederi. Bu testi bilmem kaç bin kere yapmışımdır ve hepsi uçup gitmişti. Bu inanış uğur böceğine tehlikesiz bir yaşama bahtını getiriyordu. Kutsal görüldüğü için adeta hayat uzunluğu dokunulmazlık kazanmıştı. İnsan onu kutsamış ve dokunulmaz kılmıştı fakat ne var ki tıpkı insan ördüğü yüksek duvarlara bu kere onu hapsetmişti.
Özgürleştirmek ve uçurmak için elime aldım. Bir düşmanın eline düşmüş üzere kasıldı, gerildi ve dehşetten dışkı bıraktı. Ödü kopmuştu ve ön ayaklarını yalayıp yalayıp yol aradı kurtuluş için. Olabildiğince yükseğe fırlattım, kanatlandı birkaç metre lakin aşamadı yüksek duvarları. Çaresizce kendini boşluğa bıraktı, indiği yer bir vadiyi andırıyor. Logara uzayan su birikintisi uzun bir dereyi, etrafındaki yeşilimsi küf ise ormanlık bir vadiyi resmediyor. Uçmaya mecali kalmayan uğur böceği, dereyi uzunluktan boya yürüyerek aştı. Kayalıklarda soluklana soluklana vadiyi aştı. Ne yazık ki çıkış bulamadı tekrar havalandı bir – iki metre sonra duvardan karşı duvara çarpa çarpa yere yığıldı. Yaşlı, bitkin soluksuz bir dev üzere yığıldı yere. Bir kaç dakika sonra bir deneme daha bir deneme daha yaptı. Boşunaydı tüm eforu, insanların yaptığı yüksek duvarları aşamadı.
Gün batımında uğur böceği ve başka bütün minikler yorgun ve bitkin düştü. Kan, kudret güç kalmadı hiçbirinde. Avlunun kapısı kapandı, sonra bir gök gürültüsü, bir yağmur, bir fırtına. Tüm minikler tabutsuz birer meyyit olarak suyun yüzeyinde logara, bilinmezliğe yol aldı. Şafak söktü, kapı açıldı, güneş vurdu tertemiz avluya. Beton ayna üzere parıldıyor. Sonra bir uğur böceği düştü, akabinde başka böcekler, sinekler, sürüngenler…
Savaşlar, sarsıntılar, göçükler, felaketler izledim. Büyük olayları takip ettim. Birinci kere değersiz görülen ve dikkati çekmeyen bu miniklerin dramına, çırpınışına, logardan gidişlerine şahit oldum. Ve bu cehennem, bu kısır döngü her gün kendini tekrar ediyor. Kendini bir cinayet mahalinde bildiriyor üzere görüyorum. Minikler buranın bir hapishane olduğunu hiçbir vakit öğrenemeyecekler.
* Sincan 2 Nolu F Tipi Cezaevi